0آن شب تمام وسایلم را جمع کردم، تصمیم گرفتم از خانه فرار کنم. صبح زود، وقتی مادرم و علی خواب بودند، از آن خانه بیرون آمدم. احساس آرامش می‌کردم گویا کبوتر قلبم آزاد شده بود و در آسمان پرواز می‌کرد. نمی‌دانستم کجا باید بروم ولی خیالم راحت بود که از آن شکنجه‌گاه خلاص شده‌ام.به خانه عمه‌ام رفتم. اما عمه‌ام آنقدر مادرم و علی را نفرین کرد که از آنجا ماندن هم خسته شدم. از آن خانه راحت شده بودم، اما عمه‌ام باز حرف آنها را می‌زد. یک شب بیشتر نتوانستم تحمل کنم. فردای آن روز از خانه عمه‌ام بیرون آمدم. نمی‌دانستم کجا باید بروم. نه پولی داشتم، نه جایی برای زندگی.
لباس پسرانه می‌پوشیدم و در دستشویی پارک‌ها می‌خوابیدم. یک شب در دستشویی پارک با یک دختر فراری که سرنوشتش مثل من بود، آشنا شدم. او می‌گفت با پسری دوست شده که به او قول ازدواج داده است. گاه‌گاهی هم به خانه‌اش می‌رود. از من خواست که به خانه دوست پسرش بروم. فردای آن روز به آنجا رفتیم. خانه بزرگی در مرکز شهر بود. در آنجا دختر و پسران زیادی رفت و آمد داشتند. آن وقت فهمیدم که آنجا یک مرکز فساد و فحشا و تجاوز است. رییس خانه فساد پیرمرد سرحالی بود که با نوه‌اش همان پسری که به دوستم قول ازدواج داده بود آنجا را اداره می‌کرد. از من خواستند که خودفروشی کنم و در آنجا بمانم. من هم مجبور شدم قبول کنم. چون جایی برای ماندن نداشتم هر شب مرا به مردان سن بالا اجاره می‌دادند و پولش را پیرمرد (رییس خانه فساد و فحشا و تجاوز )می‌گرفت. آن دختر هم که در دستشویی پارک با او آشنا شدم وسیله‌یی بود تا دختران فراری را به دام فحشا و تجاوز بیندازد. به هرحال گرفتار آنجا شده بودم. از خودم بدم می‌آمد. از زندگی‌ام، آنقدر آلوده بودم که دلم می‌خواست بمیرم. همیشه با خود می‌گفتم اگر من یک پدر و مادر دلسوزی داشتم در این زندان سیاه نبودم. کاش حداقل پدرم زنده می‌ماند، محبتم می‌کرد. آه که چقدر به دستان نوازشگر پدرم نیاز داشتم. اما نمی‌دانستم چه کار باید بکنم. نه راه پس داشتم نه راه پیش.آنقدر در دریای آلوده فحشا و تجاوز غرق شده بودم که دیگر به هیچ چیز و هیچ کس فکر نمی‌کردم، بی‌خیال شده بودم. باید تسلیم سرنوشت می‌شدم. چند ماهی گذشت و یک روز ماموران به آن خانه ریختند و مرا هم دستگیر کردند. شاید دیگران از این جمله من خنده‌شان بگیرد، اما دلم برای مادرم هم تنگ شده ، شاید شکنجه‌گاه آن خانه بهتر از آلودگی و گناه بود. اما او چقدر بی‌محبت بود. انگار از محبت مادری بهره‌یی نبرده بود. او حتی بعد از فرار من به پلیس هم مراجعه نکرده بود که از آنها بخواهد بچه‌اش را برایش پیدا کنند. بعضی اوقات به خودم می‌گویم او مرا فدای معشوقه‌اش علی کرد. دلم برای خواهر کوچکم هم تنگ شده، دوست دارم بدانم که الان چه می‌کند. آیا علی باز هم او را شکنجه می‌دهد. ولی دلم می‌خواهد تحمل کند تا سرنوشتی مثل من نداشته باشد.دختر جوان به فکر فرو می‌رود، بعد از چند دقیقه ادامه می‌دهد: بزرگترین آرزویمخوشبختی خواهرم است. دوست دارم زودتر از زندان آزاد شوم. پیش خواهرم برگردم. هر دو کار کنیم و خرج زندگی تامین شود. چه رویاهایی داشتم. دوست داشتم درس بخوانم، برای خودم کسی بشوم. اما ...
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
